Gustlik: Proponuję prostą zasadę: każda funkcja w postaci kanonicznej ma wzór: y=f(x−p)+q (oznaczenia wziąłem z postaci kanoniczne jfunkcji kwadratowej w celu ujednolicenia) Ze wzoru odczytujemy p (liczba przy x) ze zmianą znaku i q − zwyklle na końcu wzoru − z tym samym znakiem i otrzymujemy współrzędne wektora przesunięcia w^→=[p, q]. Dla funkcji kwadratowej bedą to jednocześnie współrzednie wierzchołka paraboli. Np: y=|x−3|+2 − p=3, q=2, f(x)=|x| i przesuwamy o wektor w^→=[3, 2] y=2(x+5)2−4 − p=−5, q=−4, f(x)=2x² i przesuwamy o wektor w^→=[−5, −4] y=√x+3+2 − p=−3, q=2, f(x)=√x i przesuwamy o wektor w^→=[−3, 2]

	2		2
y=		+3 − p=6, q=3, f(x)=		i przesuwamy o wektor w→=[6, 3]
	x−6		x

y=2^x−4+5 − p=4, q=5, f(x)=2^x i przesuwamy o wektor w^→[4, 5]

Maciek: Witam, jak zrobić coś takiego? pod pierwiastkiem: wartość bezwzględna minus 3?

Piotrek: a co jesli funkcja ma wzor y=|(x−3)² −1| −3 ?

Mati: Nie ogarniałem tego, a teraz już wszystko wiem, dzięki .

Mr. Proboszcz: Piotrek, trzeba po kolei: zaczynasz od: x² − przesunięcie o wektor [3,−1] (x−3)² −1 teraz bierzesz f(x) w moduł (odbijasz wszystko co poniżej osi x do góry, symetrycznie |(x−3)² −1 | i przesuwasz o wektor [0,−3] wychodzi y=|(x−3)² −1| −3

hihihi: ΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔβββββββββββαααααααδδδδδδδππππππππππΩΩΩΩΩΩΩΩΩ∞∞∞∞∞∞∞∞∊∊∊∊∊

oskar: a co jak mam f(x)=¹₃ |2^x −4| ? rozumiem ze rysuję podstawową 2^x a potem obnizam o 4 i minusy zamieniam na plusy, tak? a co z tym ułamkiem przed?