Janek: Czy ktoś mógłby mi krótko wyjaśnić o co chodzi w tym rozwiązaniu ? Jak wyliczyli akurat te x i y ?

Jakub: Wybieram sobie dowolne liczby np. −1, 0, 2 i dla wzoru funkcji y=2x−3 liczę wartości: 2*(−1)−3 = −2−3 = −5 2*0−3 = 0−3 = −3 2*2−3 = 4−3 = 1

Janek: Dzięki

lunaprv: Czy nie należało by rozpisać wszystkich działań po kolei? − żeby uzyskać wszystkie punkty na maturze? Mogł byś Jakubie rozpisać jak powinno to wyglądać "formalnie" ?

Jakub: Nie trzeba rozpisywać, skąd się biorą współrzędne punktów. To jest na tyle proste, że na maturze samą tabelke zaliczą.

CJ: Swietna stronka pytanie do Jakuba: czy istnieje podobna strona z fizyki?

Jakub: Nie istnieje. Muszę napisać

Kubas: jestem w I lo i zdaje takze z fizyki....................... dzieki tej stronce o matme sie nie martwie gorzej z fizyką.........................

Narcyza: Pozdrowienia dla Jauba Świetna robota!

Marty: A mnie zastanawia dlaczego w tabelce X wybrane są liczby −1,0,2 a nie np. −2,0,2 albo jakieś inne. Największy problem w tego typu zadaniach mam nie z obliczeniem, a właśnie dopasowaniem odpowiednich liczb w rubryce X..

Jakub: Możesz dać −2,0,2. Ja nie dałem, ponieważ dla −2 mam y = 2*(−2)−3 = −4−3 = −7. To już trochę za dużo w dół i musiałbym rysować większy wykres. Wolałem dać x=−1 i wtedy mam y=2*(−1)−3 = −2−3 = −5. To już lepiej. Często nie ma żadnego powodu, że wybrałem za x takie, a nie inne liczby. Po prostu jakieś trzeba było wybrać.

Marek: Świetna robota! Właśnie przestałem się martwić maturą! Dzięki wielkie!

Karolina: Najlepsza strona, jaką kiedykolwiek znalazłam, gorące podziękowania dla autora!

niekumata: ok, ale jak narysować te pkt na wykresie?

niekumata: no, już się chyba dokumałam Ale wstyd...

Kajol: Czy punkty nie powinny być połączone? Kiedy należy, a kiedy nie wolno łączyć punktów na wykresie?

Dżoli: powielam pytanie Kajola..

Jakub: Hmm. Przecież przez te trzy punkty przechodzi prosta, więc one są połączone.

Michalina: nie potrafię pojąć kiedy tych minusów:( myślałam że kiedy jest np. −2−3 to jest 5 a nie −5

Kala: Swietna stronka, gromkie brawa dla autora. Wszystko przejrzyście i klarownie wyjasnione ; ))

magda: Czy, jesli na maturze narysuje wykres nie uzywajac tabeli, a jedynie przyjmujac ze a=2, b=−3 i przez te punkty wurusuje prosta− to wystarczy? a−wspolczynnik kierunkowy, b−miejsce przeciecia osi (0;b) ? Czy to za duzy skrot? Moja prosta wyszla mi bardzo podobnie.Pzdr.

Jakub: Z b = −3 wzięłaś punkt (0,−3). To jest dobrze. Jaki punkt bierzesz z a = 2? Chyba nie (2,0). Możesz ten drugi punkt wyliczyć ze wzoru na miejsce zerowe funkcji liniowej

	−b		−(−3)		3
x0 =		=		=		= 112
	a		2		2

Drugi punkt to (1¹₂,0).

magda: Wlasnie wzielam z wzoru funkcji. Zakladajac(tak sobie to w glowie poukladalam) ze y=2x−3 to oprocz tego ze 2 jest=a to jest rowniez wpolrzedna np A (2;−3) gdzie 2 = x, −3 = y. Czyli lepiej robic tabelke ze wspołrzednymi? Bezpieczniej i prawidowo− tak?

Jakub: magda zacznijmy od podstaw. Prosta y = 2x−3 składa się z punktów, których współrzędne spełniają to równanie. Co to znaczy spełniają? Jak masz punkt np. A = (3,7), to spełnianie oznacza, że jak za x podstawisz 3 to powinno wyjść 7. No to sprawdzam. y = 2x−3 = 2*3 − 3 = 6 − 3 = 3 nie wyszło 7, więc punkt A = (3,7) nie należy do prostej y = 2x−3. Tak samo twój punkt A(2,−3). y = 2x−3 = 2*2 − 3 = 4 − 3 = 1 Nie wyszło −3, więc punkt A=(2,−3) nie należy do y = 2x−3 i nie można go wykorzystać do rysowania wykresu y = 2x−3. Dlatego właśnie najlepiej wstawiać za x różne liczby i liczyć z nich y. Ale to właśnie jest tabelka. Ja wiem, że wymyśliłaś swój sposób i masz punkt A(2,−3). Ale ten sposób nie działa, bo daje złe punkty, czyli takie, których współrzędne nie należą do wykresu funkcji.