Grześ: Najpierw zmieńmy to wyrażenie na postać kanoniczną:
| 2x−1 | | 2x+2−3 | | 2 | | 3 | | 2 | | 1 | |
| = |
| = |
| − |
| = |
| − |
| |
| 3x+3 | | 3x+3 | | 3 | | 3x+3 | | 3 | | x+1 | |
Teraz o 3 jednostki w lewo i 2 w dół, czyli funkcja będzie postaci:
| | 2 | | 1 | | 1 | | 1 | |
g(x)= |
| −2− |
| =− |
| −1 |
| |
| | 3 | | x+1+3 | | x+4 | | 3 | |
Gustlik: Na postać kanoniczną można przekształcić funkcję dzieleniem wielomianów − dzielisz licznik
przez mianownik − ułamek to dzielenie:
−−−−−−−−−−−−
(2x−1):(3x+3)
−2x−2
−−−−−−−−−−−−−
= −3
| | 2 | | −3 | | −1 | | 2 | |
Zatem funkcja wygląda tak: f(x)= |
| + |
| = |
| + |
| , dalej robisz tak jak |
| | 3 | | 3x+3 | | x+1 | | 3 | |
Grześ. Ta metoda z dzieleniem przypomina wyciąganie całości z ułamków niewłaściwych na
liczbach − ta sama zasada. A dzieleniem jest prościej, bo nie trzeba wyszukiwać liczby, którą
w liczniku trzeba w jednym miejscu dodać, a w drugim odjąć.