CALKI
olx: CALKI
Czy ktos moglby mi wytlumaczyc w jaki sposob po wyliczeniu A i B wstawia sie te liczby do
calki?
| | dx | | dx | |
∫ |
| = − ∫ |
|
|
| | −x2+6x−5 | | (x−5)(x−1) | |
| 1 | | A | | B | | A(x−1)+B(x−5) | | (A+B)−A−5B | |
| = |
| + |
| = |
| = |
|
|
| (x−5)(x−1) | | x−5 | | x−1 | | (x−5)(x−1) | | (x−5)(x−1) | |
| | 1 | | 1 | |
wychodzi: A= |
| , B=− |
|
|
| | 4 | | 4 | |
po wstawieniu do calki wyglada to tak i jak w ogole nie mam pojecia w jaki sposob , co do
czego, pod co... sie wstawia te A i B:
| | 1 | | dx | | 1 | | dx | | 1 | | 1 | |
− |
| ∫ |
| + |
| ∫ |
| =− |
| ln|x−5|+ |
| ln|x−1|+C
|
| | 4 | | x−5 | | 4 | | x−1 | | 4 | | 4 | |
10 cze 18:24
Jack: jesli wiesz skąd się bierze A i B, to cała reszta wygląda tak:
| | dx | | 14 | | −14 | |
∫ |
| =∫ |
| dx +∫ |
| dx=
|
| | −x2+6x−5 | | x−5 | | x−1 | |
| | 1 | | dx | | 1 | | dx | |
= |
| ∫ |
| − |
| ∫ |
|
|
| | 4 | | x−5 | | 4 | | x−1 | |
10 cze 18:40
Jack:
teraz
| | dx | | dx | |
∫ |
| =ln|x−5|+c1, oraz ∫ |
| =ln|x−1|+c2
|
| | x−5 | | x−1 | |
czyli
| 1 | | 1 | |
| *ln|x−5|− |
| *ln|x−1| +c |
| 4 | | 4 | |
10 cze 18:42
olx: czyli zawsze taka calke rozbija sie na dwie i dodaje je? A skad wiem ze tam gdzie w mianowniku
jest np (x−5) do licznika daje A a tam gdzie (x−1) daje B?
Pewnie glupie pytanie ale juz mi sie wszystko miesza...
10 cze 19:46
olx: Niestety jednak nie rozumiem skad sie bierze taki układ równan :
A+B=0 (czemu sie rowna 0)
−A−5B=1 (czemu rowna sie 1)
10 cze 19:58
b.: porownujesz liczniki, bo mianowniki sa takie same (rowne (x−5)(x−1)):
po lewej stronie licznik to 1,
po prawej: (A+B)x−A−5B
zeby dwa wielomiany byly rowne, musza miec takie same wspolczynniki:
wspolczynnik przy x: 0 (po lewej stronie 0x+1), A+B po prawej,
wiec
A+B = 0
no i wyrazy wolne porownujemy:
−A−5B=1
10 cze 20:39
Gustlik: To jest rozkład funkcji wymiernej na ułamki proste, czyli dzialanie odwrotne do sprowadzania
dwóch ułamków prostych do wspólnego mianownika. Chodzi o to, aby znaleźć ułamki proste,
| | 1 | |
których suma po sprowadzeniu do wspólnego mianownika da ułamek |
| i |
| | (x−5)(x−1) | |
przedstawienoa go jako sumy dwóch ułamków prostych. Ułamki proste łatwo się całkuje, stąd
konieczny jest taki rozkład funkcji wymiernej. A układ równan bierze się stąd, że sprowadzasz
ponownie ułamki do wspólnego mianownika, otrzymujesz:
| 1 | | (A+B)x−A−5B | |
| = |
|
|
| (x−5)(x−1) | | (x−5)(x−1) | |
Masz dwa ułamki o tym samym mianowniku. Aby były one równe, to ich liczniki muszą też być równe
− czyli porównujesz współczynniki przy tych samych potęgach x z obu liczników, na zasadzie
porównywania wielomianów − wielomiany są równe, gdy ich współczynniki przy tych samych
potęgach x są równe:
1 =
0x+
1
czyli
0x
+1=
(A+B)x
−A−5B
Stąd układ równań:
A+B=0
−A−5B=1
Rozwiązujesz ten układ, obliczasz A i B i wstawiasz do ułamków prostych. W ten sposób masz dwa
| | 1 | |
u łamki proste, których suma = |
| . A następnie ułamki proste całkujesz. |
| | (x−5)(x−1) | |
10 cze 23:50
Jack:
Niekiedy ta metoda jest jednak bardziej wyrafinowana, szczególnie, gdy w grę wchodzą wielomian
nieprzywiedlny. Innymi słowy, nie zawsze rozkłada się do takiej postaci jak w tym przypadku
czyli A jako licznik w jednym ułamki, B jako w drugim. Dodaje ten komentarz jako drobną uwagę
metodyczną
10 cze 23:55