a [:

	1
∫		za t=√x
	√x

	1
dt=		i dalej nwm
	2√x

[: bo jak podstawie mam 1/2∫dt*2^t

[: ale chba zle

Basia:

	1
dt =		dx /*2
	2√x

	1
2dt =		dx
	√x

	1
czyli za		dx wstawiasz 2dt
	√x

= ∫2dt = 2t+C = 2√x+C

Jerzy:

	1
Naucz się wreszcie pisać: dt =		dx i nie kombinuj.
	2√x

= ∫x^−1/2dx i masz gotowy wzór na taką całkę.

Jerzy:

	1
Naucz się wreszcie pisać: dt =		dx i nie kombinuj.
	2√x

= ∫x^−1/2dx i masz gotowy wzór na taką całkę.

[: fakt Basia @jerzy wiem w zeszycie mam a tu zawsze zgubie

Jerzy: @Basiu ... po co tyle zachodu ?

Basia: jak już koniecznie chcesz przez podstawienie liczyć, bo oczywiście tak jak napisał Jerzy jest szybciej

	x(−1/2)+1)		x1/2
=∫x−1/2 dx =		+C =		+C = 2x1/2+C = 2√x+C
	(−1/2)+1		1/2

[:

	1
lepiej pdst bo cała całka jest taka∫		*2√x
	√x

Basia: Jerzy autor chciał przez podstawienie, czasem prowadzący zajęcia narzucają metodę mimo, że można inaczej. Na przykład rozwiązanie układu koniecznie przy pomocy wzorów Cramera. Bóg raczy wiedzieć po co. Chyba tylko po to, żeby akurat tę metodę potrenować.

Basia: a to "insza inszość"

Jerzy: Potrafisz sobie utrudniać życie. Już Ci podawałem wzór:

	1
∫xndx =		xn+1 + C ( dla n ≠ − 1 )
	n+1

To zastosowała Basia