PW: Można rozwiązać nie znając dwumianu Newtona i silni.
Zdarzenia elementarne to 2−elementowe podzbiory tworzone ze zbioru 8−elementowego. Jest ich
|Ω| = 7+6+5+4+3+2+1=28
Liczymy to następująco (aby uniknąć dwukrotnego liczenia tych samych podzbiorów {a,b} i {b,a}
liczymy zapisując na pierwszym miejscu mniejszą liczbę, choć kolejność zapisu nie ma
znaczenia):
• z kulą nr 1 można tworzyć 7 dwuelementowych podzbiorów {1,n}, n = 2, 3, 4 ,5 6, 7, 8
• z kulą nr 2 można tworzyć 6 dwuelementowych podzbiorów {2,m}, m = 3, 4, 5, 6, 7, 8
• z kulą nr 3 można tworzyć 5 dwuelementowych podzbiorów {3,p}, p = 4, 5, 6, 7, 8
• z kulą nr 4 można tworzyć 4 dwuelementowe podzbiory {4,r}, r = 5, 6, 7, 8
• z kulą nr 5 można tworzyć 3 dwuelementowe podzbiory {5,s}, s = 6, 7, 8
• z kulą nr 6 można tworzyć 2 dwuelementowe podzbiory {6,t}, t = 7, 8
• z kulą nr 7 można utworzyć 1 dwuelementowy podzbiór {7,8}.
Podobnie liczymy
|A| = 2+1 = 3
• z czarną kulą nr 1 można utworzyć 2 dwuelementowe podzbiory, w których obie kule są czarne:
{czarna 1, czarna 2} lub {czarna 1, czarna 3}
• z czarną kulą nr 2 można utworzyć 1 dwuelementowy podzbiór, w których obie kule są czarne:
{czarna 2, czarna 3}.
Wszystkie zdarzenia elementarne należy uznać za jednakowo prawdopodobne, a więc na mocy
twierdzenia zwanego klasyczną definicją prawdopodobieństwa
PW: Oczywiście, ale (dla początkujących) trzeba wtedy dodać, że jako zdarzenia elementarne
traktujemy uporządkowane pary − trzeba sobie wyobrazić, że kule są ponumerowane i wynik
ciągnięcia 2 kul zapisujemy w kolejności losowania − jako uporządkowaną parę liczb.
Wtedy każdy możliwy wynik losowania jest liczony podwójnie, i prawdopodobieństwo jest takie
samo.
To wbrew pozorom dość trudne teoretycznie, weźmy np. losowanie trzech kul − wytłumaczenie
dlaczego to jest wszystko jedno (zbiory czy ciągi jako zdarzenia elementarne) niechybnie
prowadzi do… silni.