yht:
ok, więc najpierw dziedzina
x
2−x+4≠0
Δ=(−1)
2−4*1*4 = 1−16 = −15
D: x∊R
| a | | a' * b − a * b' | |
teraz pochodna. Stosujesz wzór na pochodną ilorazu: ( |
| )' = |
| |
| b | | b2 | |
| 1 * (x2−x+4) − x * (2x−1) | | x2−x+4−2x2+x | |
f'(x) = |
| = |
| |
| (x2−x+4)2 | | (x2−x+4)2 | |
| (2−x)(2+x) | |
f'(x) = |
| |
| (x2−x+4)2 | |
Miejsca zerowe pochodnej (przyrównujesz licznik do 0)
(2−x)(2+x) = 0
x = 2 ∨ x = −2
Tylko x=2 ∊ <0,3>
zatem x = −2 odrzucasz
Trzeba zadecydować czy f(x) dla x=2 osiąga maksimum czy minimum ale to jest proste
bierzesz liczbę trochę mniejszą od 2 i trochę większą
może być np. 1,99 oraz 2,01
| x | |
liczysz f'(1,99) i f'(2,01) ze wzoru f(x) = |
| |
| x2−x+4 | |
jeśli f'(1,99)>0 i f'(2,01)<0 to f(x) ma dla x=2 maksimum
jeśli f'(1,99)<0 i f'(2,01)>0 to f(x) ma dla x=2 minimum
jeśli f'(1,99)>0 i f'(2,01)>0 to f(x) nie ma ekstremum dla x=2
jeśli f'(1,99)<0 i f'(2,01)<0 to f(x) nie ma ekstremum dla x=2
| (2−1.99)(2+1.99) | |
f'(1,99) = |
| > 0 |
| (1.992−1.99+4)2 | |
| (2−2.01)(2+2.01) | |
f'(2,01) = |
| < 0 |
| (2.012−2.01+4)2 | |
a więc f(x) ma dla x=2 maksimum
| 2 | | 2 | | 1 | |
f(2) = |
| = |
| = |
| ← największa wartość funkcji w przedziale <0,3> |
| 22−2+4 | | 4−2+4 | | 3 | |
Jeśli wiemy że f(x) ma maksimum w x=2, to w przedziale x∊<0,3> wykres f(x) jest podobny do
odwróconej litery U
Zatem powinno być dość logiczne że minimum może być albo w x=0, albo w x=3
zatem
f(0) =
0 ← najmniejsza wartość funkcji w przedziale <0,3>