pochodne
janusz: Funkcja g(r) ma pochodną ciągłą na R. Niech f(x,y) = g(
√x2 + y2).
| ∂f | | ∂f | |
Obliczyć |
| , |
| , oraz sprawdzić, że |
| ∂x | | ∂y | |
| ∂f | | ∂f | | dg | |
( |
| )2 + ( |
| )2 = ( |
| )2 |
| ∂x | | ∂y | | dr | |
19 cze 17:16
Adamm: niech r(x, y)=
√x2+y2
∂f | | ∂g | | dg | | ∂r | | dg | | x | |
| = |
| = |
| * |
| = |
| * |
| |
∂x | | ∂x | | dr | | ∂x | | dr | | √x2+y2 | |
19 cze 17:41
janusz: czy mogę prosić o wyjaśnienie drugiej linijki
19 cze 17:46
Adamm: czego nie rozumiesz?
19 cze 17:48
Adamm: pierwsza równość jest oczywista
druga wychodzi z reguły łańcuchowej
trzecia to jedynie podstawienie pochodnej cząstkowej
19 cze 17:52
janusz: chodziło mi o tą regułę łańcuchową. dzięki
19 cze 17:55
Adamm: wiesz, trudno to wytłumaczyć
potraktuj y jako stałą, zobaczysz że z twierdzenia o pochodnej złożonej wszystko ładnie wyjdzie
19 cze 18:02
janusz: już rozumiem to
mam jeszcze jedno pytanie mianowicie d dla funkcji jednej zmiennej oraz ∂ dla funkcji wielu
zmiennych zgadza się?
19 cze 18:07
Adamm: nie do końca
dla funkcji wielu zmiennych też można stosować d, jeśli inne ze zmiennych są od niej zależne
19 cze 18:09
Adamm: tak, d dla jednej, ∂ dla wielu
ale nie myśl o ∂ jak o analogii d dla wielu zmiennych
19 cze 18:11
janusz: czy to jest wielki błąd gdy np zawsze stosuję d?
19 cze 18:11
Adamm: dosyć poważny
19 cze 18:11
janusz: ok to postaram się uważać na to dzięki wielkie
19 cze 18:12
janusz: Adam mam jeszcze pytanie co z takim przypadkiem?
| ∂g | | ∂2g | |
Znaleźć |
| oraz |
| dla funkcji g(x,y,z) = f(xy, x−z) |
| ∂y | | ∂z∂y | |
19 cze 18:18
Adamm: ∂g | | ∂f | | ∂f | ∂(xy) | | ∂f | ∂(x−z) | |
| = |
| = |
|
| + |
|
| = |
∂y | | ∂y | | ∂(xy) | ∂y | | ∂(x−z) | ∂y | |
19 cze 18:27
Adamm: ∂2g | | | | | | ∂2f | |
| = |
| = |
| =x* |
| = |
∂z∂y | | ∂z | | ∂z | | ∂z∂(xy) | |
| ∂2f | | ∂(xy) | | ∂2f | | ∂(x−z) | |
=x* |
| * |
| +x* |
| * |
| = |
| ∂2(xy) | | ∂z | | ∂(x−z)∂(xy) | | ∂z | |
19 cze 18:33
janusz: dzięki
19 cze 18:43