18 wrz 22:25
zef:
x+1=2t d/dx
1=2dt/dx
dx=2dt
18 wrz 22:29
zef: koniec źle zrobiłem, zaraz poprawię.
18 wrz 22:32
zef: 1 | | t | | x+1 | |
| ∫ |
| dt−arctan| |
| | |
2 | | t2+1 | | 2 | |
1 | | 2t | | x+1 | |
| ∫ |
| dt−arctan| |
| | |
4 | | t2+1 | | 2 | |
1 | | x+1 | |
| ln|t2+1|−arctan| |
| | |
4 | | 2 | |
1 | | x2+2x+5 | | x+1 | |
| ln| |
| |−arctan| |
| |+C |
4 | | 4 | | 2 | |
18 wrz 22:36
jc:
| x−3 | | 1 | | 2x+2 | | 1 | |
∫ |
| dx = |
| ∫ |
| dx − 4 ∫ |
| dx |
| x2+2x+5 | | 2 | | x2+2x+5 | | (x+1)2 + 4 | |
| 1 | | x+1 | |
= |
| ln (x2+2x+5) − 2 atan |
| |
| 2 | | 2 | |
18 wrz 22:37
Mariusz:
zef zapomniałeś o tej dwójce która pojawiła się po zróżniczkowaniu podstawienia
19 wrz 02:26
Mariusz:
Najpierw sprowadzamy trójmian kwadratowy do postaci kanonicznej
później w zależności od tego czy trójmian kwadratowy się powtarza w rozkładzie
mianownika na czynniki stosujemy wzór redukcyjny albo wydzielenie części wymiernej
W przypadku gdy trójmian kwadratowy się nie powtarza całkujemy do sumy
logarytmu i arcusa tangensa
19 wrz 02:37
Mariusz:
Wyprowadź sobie wzór redukcyjny na całkę
Sposób 1
Rozszerz ułamek o 1+x
2, rozbij na sumę całek, drugą całkę przez części
Sposób 2
Licz od razu przez części całkując jedynkę a w funkcji podcałkowej całki która zostanie
przekształć licznik
Sposób 3
Zapisz jedynkę w liczniku funkcji podcałkowej tak abyś po rozbiciu na sumę całek
mógł skrócić licznik z mianownikiem w jednej z nich zaś drugą liczysz przez części
19 wrz 05:46
zef: Faktycznie zamiast 2dt dałem dt :<
| 1 | | 1+x2 | | x2 | |
∫ |
| dx=∫ |
| dx−∫ |
| = |
| (1+x2)n | | (1+x2)n | | (1+x2)n | |
| 1 | |
∫ |
| dx−∫x2(1+x2)−ndx= |
| (1+x2)n−1 | |
∫x
2(1+x
2)
−ndx=|u=x
2 u'=2x, v'=(1+x
2)
n v=2xn(1+x
2)
n−1|=
2x
3n(1+x
2)
n−1−∫2x*(1+x
2)
ndx
2x
3n(1+x
2)
n−1−2∫x*(1+x
2)
ndx
__
∫x*(1+x
2)
ndx=|u=x u'=1, v'=(1+x
2)
n v=2xn(1+x
2)
n−1|=
2x
2n(1+x
2)
n−1−∫(1+x
2)
ndx
__
∫(1+x
2)
ndx=tutaj nie wiem
| 1 | |
∫ |
| dx−(2x3n(1+x2)n−1−2(2x2n(1+x2)n−1−∫(1+x2)ndx)−∫(1+x2)ndx) |
| (1+x2)n−1 | |
Doszedłem do czegoś takiego
19 wrz 17:50
Mariusz:
Do tego momentu masz dobrze
| 1 | | 1 | | x2 | |
∫ |
| dx=∫ |
| −∫ |
| dx |
| (1+x2)n | | (1+x2)n−1 | | (1+x2)n | |
jednak źle dobrałeś części
Pomyśl sobie , dobrze by ci się całkowało gdybyś w liczniku miał pochodną trójmianu
kwadratowego z mianownika
Ten wzór redukcyjny ci się przyda gdy będziesz chciał dokonać standardowego
rozkładu na sumę ułamków prostych zamiast wydzielać część wymierną całki
20 wrz 10:33