nierówność
tobiasz: Trudne zadanie
Niech a1,a2,...,an są liczbami rzeczywistymi takimi ze a1a2+a2a3+...+an−1an=1.
Pokaż
a12+a22+...+an2 ≥ 1/ (cos πn+1)
8 maj 21:36
g:
Podejrzewam że to trzeba zrobić w dwóch krokach.
| | n | |
Po pierwsze: wykazać że a12+...+an2 ≥ |
| (tego nie umiem). |
| | n−1 | |
| | n | | 1 | |
Po drugie: wykazać że |
| ≥ |
| |
| | n−1 | | cos(π/(n+1)) | |
Dla n=2 można policzyć i wychodzi równość.
Dla n≥3 stosuję nierówność 0≤x≤π/2: cos x ≥ 1−x
2/2 wynikającą z rozwinięcia
kosinusa w szereg Maclaurina.
| | n−1 | | 1 | |
cos(π/(n+1)) ≥ 1−[π/(n+1)]2/2 ≥ |
| = 1− |
| |
| | n | | n | |
Ta ostatnia nierówność jest spełniona dla n≥3, co dla n=3 można sprawdzić licząc,
a dla n>3 tym bardziej, bo z prawej strony jest ciąg rosnący.
8 maj 22:34
tobiasz: no to zostało udowodnić to "po pierwsze"
8 maj 23:01
jc: Gdybyś szukał minimum sumy kwadratów metodą mnozników Lagrange,
to jednym z rozwiązań byłby ciąg
ak = C sin( k π/ (n+1))
C dobieramy tak, aby a1 a2 + a2 a3 + ... +an−1 an = 1
Dla takich ak faktycznie zachodzi równość
a12 + a22 + ... +an2 = 1/cos(π/(n+1)).
8 maj 23:27
Przemysław: Ten warunek z sumowaniem do 1 trochę zachęca do nierówności Jensena:
może można poszukać funkcji f, że:
∑f(a
i) b
i≤a
12+...+a
n2
i b
i=a
i*a
i+1
i f jest wklęsła
sumy od i=1, do i=n−1
wtedy:
| | π | |
a12+...+an2≥∑f(ai) bi≥f(∑ai bi)≥1/(cos |
| ) |
| | n+1 | |
taka tylko myśl
https://pl.wikipedia.org/wiki/Nierówność_Jensena
9 maj 06:28
jc: Myślę, że trzeba zdiagonalizować formę kwadratową a1a2+a2a3 + ...
Wektory własne odpowiedniej macierzy należące od wartości własnej (1/2)cos(mπ/(n+1))
będą, jak mi się teraz wydaje, postaci: ak = sin (kmπ/(n+1)).
m = 1,2,...,n.
Do sprawdzenia wystarczą wzory na sin sumy i różnicy kątów.
Jeszcze trochę trzeba na tym popracować i będzie. Myślę, że nie jest to trudne.
Ale teraz mam pilniejsze sprawy.
9 maj 07:18
mac:
Tę nierówność gdzieś widziałem. Jak znajdę to dam dowód dosyć elementarny.
9 maj 09:14
tobiasz: to czekamy
9 maj 09:21
jc:
Q = macierz formy kwadratowej a
1a
2 + a
2a
3 + ... + a
n−1a
n.
Q v
m = λ
m v
m
| | √2 | | kmπ | |
vmk = |
| sin |
| |
| | √n+1 | | n+1 | |
wektory v
1, v
2, ..., v
n, tworzą bazę ortonormalną.
W tej bazie nasza forma Q jest diagonalna i warunek piszemy tak
λ
1 b
12 + λ
2 b
2 + ... + λ
n b
n2 = 1
Teraz łatwo znaleźć największą wartość b
12+b
22 + ... + b
n2.
| | π | |
Najwiąksza λi to λ1 = cos |
| . Dlatego wybieramy b12 = 1/λ1, a pozostałe |
| | n+1 | |
b
i = 0. Wtedy b
12 + b
22 + ... + b
n2 osiąga
| | π | |
najmniejszą wartość = 1/λ1 = [ cos |
| ]−1 |
| | n+1 | |
9 maj 10:32
lol:
jc czym się zajmujesz?
9 maj 10:59
jc: Skąd znam takie rzeczy? Studiowałem fizykę. W wielu działach wartości i wektory
własne są niezwykłe ważne.
Gdzie dają takie zadania? Stawiam na matematykę lub właśnie fizykę. Na innych kierunkach
raczej się rachuje jakieś całki i granice nie wiadomo do czego potrzebne.
9 maj 11:18
lol:
to dobry student z ciebie był
9 maj 11:54