metoda Sturma nw: Metoda Sturma służy do określania ilości pierwiastków wielomianu w(x) w przedziale [a,b]. Tworzy się ciąg wielomianów w(x), w₁(x), w₂(x)... w_n(x), gdzie w₂(x) jest resztą (ze zmienionym znakiem) z dzielenia w(x) przez w₁(x) (ze zmienionym znakiem), w₃(x) jest resztą (ze zmienionym znakiem) z dzielenia w₁(x) przez w₂(x)... Ostatni wielomian jest stopnia zerowego. Wielomian przy przejściu przez miejsce zerowe zmienia swój znak. Wtedy liczba pierwiastków w(x) jest równa S(b)−S(a), o ile a i b nie ją pierwiastkami w(x). Dlaczego zakłada się, że a i b nie mogą być pierwiastkami w(x)?