Mila:
9 różnych kul rozłożyć do 3 różnych szuflad A,B,C.
3
9− liczba wszystkich możliwości,
|Ω|=3
9
A−żadna szuflada nie będzie pusta
a) jedna pusta, wtedy wszystkie kule są rozłożone do dwóch wybranych szuflad,
żadna z tych dwóch nie jest pusta
b) dwie puste :
| |
*1=3 możliwości, wszystkie kule znajdą się w jednej wybranej szufladzie |
|
|A|=3
9−(3*2
9−6+3)=3
9−3*2
9+3
| 39−3*29+3 | | 38−29+1 | |
P(A)= |
| = |
| |
| 39 | | 38 | |
PW: Rozmieszczenia 9 kul w 3 szufladach to dowolne funkcje
(1) f: {1,2,3,4,5,6,7,8,9} → {1,2,3}
(każdej kuli przypisujemy numer szuflady, do której trafiła). Jak wiadomo funkcji takich jest
3
9.
Kto nie zna tego twierdzenia, może pomyśleć tak:
− pierwszą kulę możemy umieścić na 3 sposoby (w szufladzie nr 1, nr 2 lub nr 3)
− drugą kulę możemy umieścić na 3 sposoby (w szufladzie nr 1, nr 2 lub nr 3)
− trzecią kulę możemy umieścić na 3 sposoby (w szufladzie nr 1, nr 2 lub nr 3)
................
− dziewiątą kulę możemy umieścić na 3 sposoby (w szufladzie nr 1, nr 2 lub nr 3)
zatem wszystkie kule możemy rozmieścić na 3·3·3·3·3·3·3·3·3 = 3
9 sposobów.
Przestrzeń zdarzeń elementarnych Ω sklada się więc z
|Ω| = 9
3
zdarzeń, prawdopodobieństwo każdego z nich jest jednakowe, co wynika z losowości rozmieszczania
kul. Można stosować twierdzenie zwane klasyczną definicją prawdopodobieństwa.
Niech A oznacza zdarzenie "żadna szuflada nie będzie pusta". Oznacza to, że wśród funkcji typu
(1) nie może być takich, które przyjmują tylko wartości ze zbioru {1,2} lub tylko wartości ze
zbioru {1,3} lub tylko wartości ze zbioru {2,3} lub tylko jedną z możliwych wartości.
Liczba funkcji
(2) g : {1.2.3.4.5.6.7.8.9} → {1,2}
jest równa 2
9 (z tym że wśród nich jest również funkcja przyjmująca tylko wartość 1 i funkcja
przyjmująca tylko wartość 2).
Liczba funkcji
(3) h : {1.2.3.4.5.6.7.8.9} → {1,3}
jest równa 2
9 (z tym że wśród nich jest również funkcja przyjmująca tylko wartość 1 i funkcja
przyjmująca tylko wartość 3).
Liczba funkcji
(3) k : {1.2.3.4.5.6.7.8.9} → {2,3}
jest równa 2
9 (z tym że wśród nich jest również funkcja przyjmująca tylko wartość 2 i funkcja
przyjmująca tylko wartość 3).
Zdarzenie A składa się więc z
3
9 − 2
9 − 2
9 − 2
9 + 3 = 3
9 − 3·2
9 + 3 = 3(3
8 − 2
9 + 1)
zdarzeń elementarnych.
Składnik
+3 bierze się stąd, że odejmując trzykrotnie 2
9 podwójnie odjęliśmy każdą z
funkcji przyjmujących tylko jedną wartość).
| |A| | | 3(38 − 29 + 1) | | 38 − 29 + 1 | | 29−1 | |
P(A) = |
| = |
| = |
| = 1 − |
| . |
| |Ω| | | 39 | | 38 | | 38 | |