Zadanie nr 5 5-latek: Rozwiaz równanie logarytmiczne log₂[(x²−1)³(x+2)²]=3 Zakres równania z={x: x∊(−∞−2)U(−2,−1)U(1.∞)} Tutaj to już się podaje (x²−1)³(x+2)²= 2³ (x²−1)³(x+2)²=8 Nawet jeśli rozpiszse to tak (x−1)³(x+1)³(x+2)²=8 to i tak dostane równanie stopnia osmego (poddaje się

Eta: http://www.wolframalpha.com/input/?i=%28x%5E2-1%29%5E3%28x%2B2%29%5E2%3D8&dataset=

Eta: Zastanawiam się ...... po co Ci to na stare lata

5-latek: Eta Wczoraj dostałem telefon od wnuczki z Niemiec (chodzi do 1 klasy) ze wygrala zawody sportowe w szkole i ze jest najlepsza z matematyki w klasie .Byłem dumny . To wlasnie dla niej .

J: podpisuje sie pod tym...korzystasz z jakiejs ruskiej litetaturu...kto uklada zadania tak,aby rozwiazujacy domyslal sie,ze 0,31.... to log₂3....nonsens

5-latek: Wracajac do zadania (to co pokazalas z tym wolframem to będą rozwiązania zepolone Wiec na teraz tym bardziej odpuszczam

J: moja wnuczka startuje od wrzesnia... liczymy: 12 −6,lub 4*4

5-latek: Dobry wieczor J Na razie nie korzystam z ruskiej literatury Wczoraj to pisałem . Ksiazka pt. Arytmetyka i algebra J. Slupecki Z. Garbaj, T Sawicki .wydanie 1969r .

5-latek: J Tak samo tez cwiczylem z moja wnuczka dodawanie i odejmowanie przed wyjazdem Kupilem jej nawet patyczki do liczenia (w hurtowni po 2 zl były Wnuk jeszcze jest za maly do liczenia ma 3 latka .

john2: Tak trzymać 5−latek, ciężko mi osobiście znaleźć sensowniejsze hobby od uczenia się i rozwiązywania problemów w tej magicznej dziedzinie. Zamierzam się tym bawić do końca.

Eta:

Saizou : john2 kod liczb pierwszych czeka

john2: Na razie muszę "wyjść z piaskownicy", ale kto wie, kto wie..

J: jak jej w koncu zadalem : 3 − 4 = ? ..., to się na mnie obraaziła ....powiedziała...dziadziuś , to jest niewykonywalne

5-latek: Widzisz J Tu chodzi o to ze dziadziuś umie i pokaze wmuczce . A ilu jest takich dziadziusiow co nie potrafią ?

john2: Ja bratanka zaznajomiłem z liczbami ujemnymi, grając w gry planszowe. Czasami gramy sześcioma kostkami i dodajemy liczby oczek na każdej, albo dwiema kostkami i mnożymy wyniki. Jest też odejmowanie: najpierw rzucamy dwiema, wyniki dodajemy, potem jeszcze raz jedną rzucamy, ten drugi wynik odejmujemy od pierwszego. Wtedy, gdy wypadnie np. 1 + 1 − 6, cofamy się pionkiem o 4.

Mariusz: Jeśli ta osoba zna tylko zbiór liczb naturalnych to może się jej wydawać że 3−4 jest niewykonalne