aa Hugo: Hugo wyprowadza wzora izoterma −> t = const W = ∫^b_a p * dV z Clapeyrona pv = nrT p = nrT/v W = ∫^b_a nrT/v dV = nrT∫ 1/v dV = nrT lnV | ^b_a (....) izobara −> p = const W = ∫^b_a p dV = p∫^b_a dV = p(V_b − V_a) adiabata i Hugo średio wie ~.~ http://scr.hu/2pdc/02xgi

	V1k
∫pdV = i tutaj rozszerzasz mnoższąc		i wyciągasz pVk1 przed całke ;−;
	Vk

i tu nie rozumiem tego jak możesz wymnażać przez dwie różne (?) no bo V^k =?= V₁^k druga rzecz HUGO JEST PO CAŁKACH JUZ WKONCU WTEDY UMIAŁ TYLKO POCHODNE wgl sie pochwale z egzaminu analiza II z zerówki dostalem 4.0 także coś tam umiem.

	1		1		Vk
więc analizując samą całkę ∫		= ∫Vk−1 =		* Vk =		wychodzi
	Vk		−k +1		−k+1

wgl czemu jest zawsze po dV

Hugo: źle postawilem pytanie http://scr.hu/2pdc/9mmpp

	p1*V1k
dlaczego za p podstawiamy p =
	V

jakubs: Poczytaj o przemianie adiabatycznej i prawie Poissona. https://pl.wikipedia.org/wiki/Przemiana_adiabatyczna

jakubs: za 4.0 z matmy

Hugo: Dziękuję, czytałem tą strone nim to napisałem pV^k = pV^k w innych pracach podstawialśmy za p = nrT/V i były różne stałe, idąc tą teorią to: nrT = p₁V₁^k? brzmi niesensownie

jakubs: To jest tylko w przypadku przemiany adiabatycznej

Hugo:

	p1V1k
tak ale to skąd to sie bierze to p =
	Vk

Hugo: ktoś czasem nie wie?