granica Hajtowy:

	1
Granica... leże i kwicze limx→1
	e1/(1−x)

Hajtowy: tam jest e^{1/1 − x}

Hajtowy: lim_x→1 e^{1/ (1−x)} W końcu

Hajtowy: A najładniej wygląda to tak:

	1		1
limx→1 e		gdzie		jest potęgą liczby e
	1−x		1−x

J:

	1		1
..chyba tylko groźnie wygląda ... =		= [		] = 0
	e∞		∞

Hajtowy: A takie cudo?

	1+cos2x
limx→π		?
	sin2x

Hajtowy: Wolfram mówi, że ma wyjść ∞ ale ciekawe w jaki sposób

Hajtowy: Jutro kolos a ja nic nie umiem xd jeszcze pochodne później muszę ogarnąć

Gray: Witam, witam i o zdrowie pytam...

	1+1
→		=+∞
	0+

Hajtowy: Witaj Gray Jedziemy dalej Teraz głupie Wyznacz najmniejszą i największą wartość funkcji g(x) = e^2x+7(x²+2x−1) w przedziale [−4;1] A to jak ruszyć?

Kacper: Czyli badasz na krańcach przedziału (liczysz wartości) i w przedziale (pochodna...)

Gray: Tak jak Kacper radzi: wyznacz miejsca zerowe pochodnej (to będą jakieś punkty). Nie sprawdzaj, czy to maksimum, czy minimum − nic Ci taka informacja nie powie, a szkoda czasu. Liczysz wartość f w tych punktach oraz na brzegu, tj. w −4 oraz w 1. Największa (najmniejsza) z uzyskanych wartości to największa (najmniejsza) wartość Twojej funkcji na tym przedziale.

Hajtowy: Dzięki Panowie

kyrtap: oczywiście te miejsca zerowe pochodnej muszą należeć do przedziału

Gray: Jasne...

Maslanek: Hm... Ta pierwsza granica, to chyba nie istnieje Zauważ, że prawostronna w 1, to 0 A lewostronna w 1, to ∞