Silnia Justyna: Jak rozpisać (3n − 1)! ?

Eve: 1*2*3*4....*(3n−2)*(3n−1)

Justyna: Dziękuję! Jeszcze tylko jedno pytanie n(3n)! można w jakiś sposób również rozpisać?

PW: Już rozpisuję: − skrzypce: jeden − altówki − razy dwa − wiolonczele: razy trzy − kontrabasy: razy cztery ....... i na końcu − kotły: razy 3n−1. Dyrygent: odwraca się do publiczności i kłania się. Ale powiedz mi dziecko, po jaką cholerę chcesz to wykonywać z udziałem orkiestry symfonicznej?

Eve: n(1*2*3*4...*(3n−1)*3n) orkiestra tuż

Justyna: Drogi PW − może troszkę grzeczniej?

	(3n − 1)! + (3n + 1)!
mam do rozwiązania przykład lim		= − ma ktoś pomysł jak go
	n(3n)!

rozwiązać?

Eve: no to mamy rozpisane trochę

asdf: eve, te nawiasy byly tak potrzebne jak kostka rubika daltoniscie...

Eve:

1*2...*(3n−2)*(3n−1)+1*2...*(3n−2)*(3n−1)*3n*(3n+1)
n*(1*2...*(3n−1)*3n)

asdf: (3n+1)! = (3n+1)(3n)(3n−1)! licznik = 2*(3n−1)!(9n²+3n)

Eve: jesli ktoś ma problem z rozpisaniem ! to prowadzenie od podstaw ma chyba sens? potem można nakierować na inne tory ja nie podaje rozwiązania w całości, to już tu każdy chyba widział

Justyna: W końcu udało mi się go rozwiązać − dzięki za podpowiedzi!

PW: Justyno, nie mogę grzeczniej, bo irytuje mnie „nowomowa”. Matematyka nie zna pojęcia rozpisać. W matematyce stosuje się twierdzenia lub definicje (że o aksjomatach nie wspomnę). Jeżeli ktoś nie nauczył się definicji i mówi "rozpiszcie mi to", jest po prostu niedouczony i zawraca głowę. O definicje nie pytamy − definicji uczymy się "na pamięć", a jeżeli nie rozumiemy sensu, to pytamy nauczyciela dotąd, aż zrozumiemy. Nie proś więcej o "rozpisanie" definicji.

asdf:

a+b		a		b
	=		+		i mozna w pamieci nawet
c		c		c

asdf: PW, zjedz snikeras ..

asdf: snikersa*

PW: Nie mogę, mam cukrzycę, zresztą jest obrzydliwy w smaku.

asdf: to zrozum, ze nie kazdy siedzi w matematyce, np. dla mnie jest to obojetne, czy rozpisac, czy wyjasnic...