PW: Gracz rzucający pierwszy ma do dyspozycji 3 rzuty, a jego przeciwnik 2 rzuty.
Wyniki rzutów są od siebie niezależne w potocznym znaczeniu − można powiedzieć, że mamy do
czynienia z dwiema przestrzeniami zdarzeń: Ω
1 dla gracza wykonującego 3 rzuty i Ω
2 dla
gracza rzucającego 2 razy.
Ω
1 = {(0,0,0), (0,0,1), (0,1,0), (1,0,0), (0,1,1), (1,0,1), (1,1,0), (1,1,1)}
| | 1 | |
Prawdopodobieństwo P1 jest określone według klasycznej definicji, P1((a,b,c)) = |
| dla |
| | 8 | |
wszystkich a,b,c∊{0,1}.
| | 1 | |
Ω2 = {(0,0), (0,1), (1,0), (1,1), P2((a,b)) = |
| . |
| | 4 | |
Tworzymy przestrzeń Ω = Ω
1×Ω
2 z prawdopodobieństwem P określonym wzorem
(1) P(ω
1,ω
2) = P
1(ω
1)•P
1(ω
2) dla ω
1∊Ω
1, ω
2∊Ω
2.
Zgodnie z odpowiednim twierdzeniem takie określenie prawdopodobieństwa w przestrzeni Ω
gwarantuje niezależność zdarzeń określających wyniki obu graczy z osobna i zachowanie
prawdopodobieństw, np, zdarzenia "gracz nr 1 wylosował dwa orły" i "gracz nr 2 wylosował dwie
reszki" będą niezależne w przestrzeni Ω i będą miały takie prawdopodobieństwa, jak miały w
przestrzeniach Ω
1 i Ω
2 odpowiednio.
Zdarzenie A − "jeden z graczy wyrzuci więcej razy orła niż przeciwnik"
A' − zdarzenie "obaj wyrzucili jednakową liczbę orłów, to znaczy obaj same reszki lub obaj po
jednym orle lub obaj po dwa orły"
A' = {((1,1,1), (1,1)), ((1,1,0), (0,1)), ..., (1,0,0), (0,0))} (zdarzeń takich jest 1•1 + 3•2
+ 3•1 = 10.
Zgodnie ze wzorem (1)
| | 1 | | 1 | | 10 | | 22 | |
P(A') = |
| • |
| •10 = |
| , a więc P(A) = |
| . |
| | 8 | | 4 | | 32 | | 32 | |
PW: A to już mi się nie chce, metoda ta sama − przestrzeń produktowa dla dwóch doświadczeń
przebiegających niezależnie od siebie. Przestrzenie tym razem są identyczne, w każdej
| | 1 | |
prawdopodobieństwo zdarzenia elementarnego jest równe |
| (zdarzeniami są |
| | 32 | |
pięcioelementowe ciągi przyjmujące wartości za zbioru {0,1}, więc w każdej z przestrzeni są
możliwe 32 wyniki, każdy jednakowo prawdopodobny).