aa Hugo: rozwiąż równanie:

	1		1
(tgx+		)2 + (		−tgx)2 = 14
	cox		cox

pomoże ktoś ?

Hugo:

	1		1
tgx2+		+ 2tgx{1}{cosx} + tgx2+		− 2tgx{1}{cosx = 14
	cos2x		cos2x

	1
2tgx2 + 2		= 14
	cos2x

	1
tgx2 +		= 7
	cos2x

sin2x		1
	+		= 7
cos2x		cos2x

sin2x+1
	= 7
cos2x

1−cox2x+1
	= 7
cos2x

2−cox2x
	= 7
cos2x

2−cox2x
	= 0
cos2x

2−cox2x − 7cox2x
	=0
cos2x

2−8cox2x
	=0
cos2x

(2−8cox²x)(cos²x)=0 2=8cox²x v cos²x=0 cos^x=1/4 v cosx=0 cosx= 1/2 v cosx= −1/2 v cosx=0 x = π/3 + 2kπ u −π/3 + 2kπ u π/2 + 2kπ u 3/2π + 2kπ Ale jak by ktoś jeszcze mógł zweryfikować ostatnie linijki

Hugo: dz

ICSP: a dziedzina ?

	a
i od kiedy		= 0 ⇒ a * b = 0
	b

ICSP: poza tym zły zapis tg²x ≠ tgx² . Stawiaj nawiasy.

ICSP:

	1
i oczywiście brakuje rozwiązania równania cosx = −
	2

Hugo: ICSP dziękuję za interwencje; 1. Dziedzina to cox =/= 0 zatem π/2 + 2kπ u 3/2π + 2kπ odpada... czy tak 2. Znak iloczynu jest taki sam jak znak ilorazu... Z tego skorzystałem : > Bo jak inaczej? wymnożyć razy cos²x ? ... cos²x może być zerem teoretycznie. 3. To już błąd taki jak przepisuje wszędzie ma być ...²x... a nie ...x².... Proszę popraw jak dalej błądze

Hugo: racja ;_; Już poprawiam cox=−1/2

ICSP: z dziedziny cosx ≠ 0 zatem cos²x ≠ 0. Możesz przemnożyć równanie przez cos²x

a
	= 0 ⇒ a = 0 . Przecież b zerem być nie możesz (patrz dziedzina)
b

Hugo:

	1
cox = −
	2

	5		7
x =		+ 2kπ u		+ 2kπ
	6		6

Hugo: Rozumiem... zakładamy że tam nie ma zera i mnożymy a jak by wyszło to odrzucamy z konfrontacją z dziedziną... Mam pytanie co do "Znak iloczynu jest taki sam jak znak ilorazu" można tak robić prawda? Tak mnie uczyli

a+b
	=0
c

(a+b)c=0 a+b = 0 v c=0

ICSP: źle.

ICSP: Równanie:

licznik
	= 0 ⇒ licznik = 0
mianownik

Nierówność:

licznik
	> 0 ⇒ licznik * mianownik > 0
mianownik

Dla mianownik ≠ 0

Hugo:

	licznik
Nie znałem tego... ICSP: ale przecież jak się zrobi		= 0 ⇒ licznik *
	mianownik

mianownik to ii tak można chyba odrzucić potem mianownik z dziedziny... chyba że sam zapis jest już zły

ICSP: można, tylko po co dodawać sobie dodatkowej roboty ?

Hugo: Okej dzięki

fx: Cały ambaras wynika z tego, że zapis: ab = 0 można interpretować jako: [a = 0; b = 0], [a≠0; b = 0], [a = 0; b≠0] a dwa pierwsze przypadki gdy pierwsza równość jest wnioskiem z dzielenia − nie mają racji bytu w R.