PW: a) Dziedzina.
Z uwagi na definicję logarytmu musi być
x−2 > 0.
D = (2,
∞).
b) Miejsca zerowe.
xln(x−2) = 0 ⇔ x =0 ∨ ln(x−2) = 0.
W ustalonej dziedzinie równanie x = 0 nie ma rozwiązań, pozostaje ln(x−2) = 0 ⇔ x−2 = 1 ⇔ x =
3.
Funkcja f ma jedno miejsce zerowe x = 3.
c) Punkt przecięcia z osią OY to taki punkt y
0, dla którego f(0) = y
0. Z uwagi na dziedzinę D
nie ma takiego punktu (0 nie należy do dziedziny).
c) Granice na krańcach dziedziny, to znaczy
lim f(x) = −
∞ (twierdzenie o granicy iloczynu − pierwszy czynnik dąży do 2, a drugi do −
∞)
x→2
+
limf(x) = +
∞ (oba czynniki dążą do +
∞).
x→+
∞
d) Asymptoty.
Asymptota pionowa x = 2 (patrz punkt c).
Asymptoty ukośnej nie ma, gdyż
| | f(x) | | f(x) | |
lim |
| = limln(x−2) = +∞ (granica ilorazu |
| nie jest liczbą skończoną) |
| | x | | x | |
x→+
∞
e) Przedziały monotoniczności wyznaczymy badając pochodną. Wprawdzie dziwi Cię xln(x−2), ale
jest to zwykły iloczyn dwóch funkcji − jedna g(x) = x i druga h)x) = ln(x−2). Liczymy wzorem
na pochodną iloczynu.
Może sama dalej?
Ania: Dziękuję bardzo !

nie spodziewałam się tak szybkiej reakcji

z resztą juz sobie poradze,
dziekuje !