Proste granice ciagow
papu: Oblicz granicę ciągu:
√n−√n+1
√2n+4−√2n
25 lut 02:30
papu: Jesli chodzi o √n−√n+1 to po sprzężeniu mam −1/√n+√n+1 i co dalej z tym zrobic?
25 lut 02:33
Janek191:
| | n − ( n + 1) | | 1 | |
an = √n − √n + 1 = |
| = |
| |
| | √n + √n + 1 | | √n + √n + 1 | |
więc
n→
∞
25 lut 02:43
Janek191:
| | 2n + 4 − 2n | | 4 | |
bn = |
| = |
| |
| | √2n + 4 + √2n | | √2n + 4 + √2n | |
więc
n →
∞
25 lut 02:48
Janek191:
| | −1 | |
Oczywiście w I przykładzie powinno być an = |
| |
| | √n + √n + 1 | |
25 lut 02:50
papu: Chmm, problem w tym że mam te przykłady w dziale ciągów zbieżnych, więc nie mogę przyjmować że
√n i √n+1 dąży do nieskończoności bo to dopiero poznam w ciągach rozbieżnych (dobrze
mówię?).
25 lut 10:16
PW: | | 1 | |
On jest tak samo zbieżny jak |
| − o tym było (a jak nie, to łatwo pokazać, że jest |
| | √n | |
zbieżny do zera).
Próbować w takim razie zastosować twierdzenie o trzech ciągach.
25 lut 10:41
Domel: no to podaj do czego dąży "n"?
25 lut 10:45
papu:

Ok już sobie poradziłem z tym przykładem:
−1/√n+√n+1 = −1/√n / 1 +
√n+1/n = −
√1/n / 1 +
√n+1/n czyli dąży do 0,
większy problem mam z przykładem::
(2
n + 1)
2 / 4
n + 2
n
= (4
2n + 2*2
n + 1) / 4
n + 2
n
podzieliłem licznik i mianownik przez 4
2n
i teraz mam coś takiego:
U{1 + 2*
2n42n+
142n{
4n42n+
2n42n}
25 lut 11:06
papu:
z tego otrzymam:
| | 2n | | 1 | | 1 + 2* |
| + ( |
| )2n | | | 2n*2n | | 4 | |
| |
| |
| 4n | | 2n | |
| + |
| | | 4n*4n | | 2n*2n*2n*2n | |
| |
z tego:
| 1 + 2* 0 + 0 | |
| , a wynik to 1 ... |
| 0 + 0 | |
25 lut 11:15