siła wyporu W: dzisiaj na lekcji nauczyciel powiedział, że siła wyporu tak naprawdę nie istnieje i kazał nam dojść do wniosku dlaczego, tak jest . może ktoś z was zetknął się z tym twierdzeniem i mógłby mi pomóc?

zawodus: Jak mnie uczyli fizyki to siła wyporu istniała Czy coś się zmieniło w tym względzie>?

W: no cóż, mam takie sobie zadanko, jestem w 2 liceum, a wątpię, żeby nagle siliło mu się na herezje, ale za wszelki sugestie bądź pomysły będę bardzo wdzięczna

PW: To są pojęcia umowne (raczej model matematyczny niż to co się naprawdę dzieje). Zastanów się − gdy położysz miskę na wodzie, to mówisz o "sile wyporu". A gdy na stole − to już nie. Czym woda tak różni się od stołu, że w wodzie budzą się tajemne "siły wyporu", a w stole już nie?

pigor: ..., wydaje mi się, że chodziło mu o jej punkt ... zaczepienia

W: o punkcie zaczepienia nawet nie wspominał, wiem, że to kłóci się z tym czego uczyliście się w szkole,ale na pewno chodzi o siłę wyporu jeśli chodzi o twoją wiadomość PW, to nasuwa mi się odległość między cząsteczkami substancji, no bo np. kładąc jakiś cięższy przedmiot na gąbce to ona zapada się w sobie, ale to raczej błądzę, bo nie wiele mi to daje nie byłam obecna na całej lekcji, ale podobno mówił jeszcze o jakiś ubotach które wszedzie unosiły się na wodzie, a na o cenie atlantyckim się zatapiały (lub na odwrót, nie pamiętam) i nie wiem czy to nie może mieć jakiegoś związku z zasoleniem

PW: Woda zasolona ma inną gęstość. W powietrzu ta miska w ogóle się nie utrzyma, ino rypnie o podłogę. Czy w powietrzu nie można mówić o "sile wyporu", czy upraszczamy model matematyczny, bo zjawisko jest niezauważalne? Obawiam się, że ten sam nauczyciel za chwilę powie, że siła odśrodkowa tak naprawdę nie istnieje. Zapyta też − Czy prąd płynie od plusa do minusa, czy od minusa do plusa?

PW: Masz mądrego nauczyciela, który zwraca uwagę na istotne aspekty uprawiania nauki. Fizyka jest nauką doświadczalną, która do opisu zjawisk obserwowanych w przyrodzie usiłuje stosować abstrakcyjny język matematyki − buduje modele matematyczne obserwowanych zjawisk. Powszechnie obserwowanym zjawiskiem jest tak zwana siła ciążenia − coś, co powoduje, że przedmioty pozostawione bez podparcia upadają dotąd, aż ten punkt podparcia znajdą. Model matematyczny tego zjawiska to wektor zwrócony ku środkowi kuli ziemskiej, którego długość (wielkość) zależy od masy ciała. Rysuje się odpowiednio długą strzałkę w dół i mówi: tak działa siła przyciągania. A tu raptem na drodze tego spadania znalazła się woda. Obserwujemy coś innego: woda trochę się rozstępuje, przedmiot zanurza się w wodzie i czasem pływa (nie spada na dno). Jednocześnie obserwuje się, że przedmiot jakby mniej ważył (ciało zanurzone w wodzie ...). Wygodnie jest więc stworzyć model matematyczny taki: jeden wektor wskazuje w dól (siła przyciągania), drugi wektor w górę, w sumie dają mniej niż siła przyciągania − albo się równoważą (przedmiot pływa po wodzie) albo wypadkowa − suma wektorów − jest mniejsza niż siła przyciągania, ale skierowana w dół (przedmiot tonie, ale nie spada tak szybko jak w próżni). Występujący w tym modelu wektor działający w górę został nazwany siłą wyporu. Pamiętajmy jednak, że jest to tylko model matematyczny, bardzo uproszczony − strzałka w dół, strzałka w górę. Siła wyporu tak naprawdę nie istnieje. Oddziaływania między cząsteczkami wody a zanurzonym przedmiotem to zjawisko bardzo skomplikowane, my natomiast dla opisu zjawiska "tonie − nie tonie" zbudowaliśmy model bardzo uproszczony. Świetnie, że o tym mówicie. Takie rozważania budują światopogląd.

Ada: To jest też kwestia lepkości cieczy. Siłę wyporu można nazwać siłą oporu wody (bo lepkość jest czymś w rodzaju tarcia, które występuje nie tylko na styku ale w całej objętości wody, swoją drogą czym jest tarcie, a przynajmniej dlaczego się z nim spotykamy?). Powietrze ma bardzo małą lepkość dlatego zwykle się ją pomija (opór), woda już na tyle znaczący, żeby sprawiał widoczną różnicę dla ciał o bardzo opływowym kształcie. Swoją drogą cząsteczki wody też prą na ciało. Do tego co napisał PW mogę dodać, że bardzo ciekawy w tym aspekcie jest problem energii zwłaszcza potencjalnej

W: czyli ten wektor skierowany w gore nazwany sila wyporu to jakby sila reakcji na przyciaganie?

W: bo nie wiem jak nazwac ten wektor skierowany w gore.

daras:

daras: zakuj regułkę książkową,że to suma wypadkowego ciśnienia jakie płyn wywiera na każdą część powierzchni, która sie z nim styka i będziesz miała z głowy

W: daras. i mam powiedziec tylko tyle?

daras: skoro nic nie zrozumiałąs z wywodó PW to..wybacz