ss use: Mam problem natury umownej otóż zadanie jest takie ; Korzystajac z funktorow i kwantyfikatorow zapisac podane zdania ... itd I mam zdanie ; Kazda liczba podzielna przez 10 jest parzysta; I teraz tak odpowiedz do tego zadania jest taka ; ∀n:(n|10)⇒(n|2) a w ksiazce jeszcze do szkoly srednie bodajze Henryka Pawlowskiego taki zapis czyli b|a byl okreslony w ten sposob ze a jest podzielna przez b lub b jest dzielnikiem liczby a i symbol do etgo byl taki b|a. Wiec ja sie teraz pytam jak to sie ma do tej odpowiedzi do tego zadania powinno byc przeciez (10|n) ⇒ (2|n) wiec jak to jest

fx: Może operuj na reszcie stosując modulo, albo zaznacz na początku pracy jaką konwencje opisu stosujesz.

use: Znaczy wiesz tutaj nie chodzi o żadną prace , po prostu rozwiązuje sobie jakis tam zbiór zadań z politechniki bodajże rzeszowskiej i po prostu irytuja mnie takie sytuacje kiedy wszystko jest proste i zrozumiałe a nagle w odpowiedziach spotykam sie z czyms takim, mam swiadomosc ze ksiazke napisac ktos mądrzejszy ode mnie, oczywiscie mam rowniez swiadomosc ze w ksiązkach sa rowniez bledy jednak zastanawiam sie jak jest w tym przypadku ? jak jest z tym zapisem.... bo raz spotkalem sie inaczej a teraz spotykam sie inaczej ..... masakra powinno byc przeciez w matematyce wszystko jednoznacznie okreslone a nie takie jakies dziwne sprzecznosci.....

asdf: No nie do końca, kolejny przykład: funkcja wypukła wygląda tak: ∪, a wklęsła: ∩. Kiedyś było odwrotnie...Wszystko zalezy od przyjętego zapisu, a w rzeczywistości (przypuśmy, ze pojdziesz do tablicy) − nikt nie bedzie mial do Ciebie o to pretensje.

fx: asdf − świetny przykład. Ja sobie radziłem zawsze tak, że po prostu rysowałem kształt funkcji i nie zajmowałem się słownym opisem czy wypukły jest kieliszek w normalnym ustawieniu, czy "na głowie". use − ale tak już jest, że nie wszystko da się ujednolicić globalnie. Dlatego w większości opracowań masz legendy, słowniczki, wstępy. Kwestią jest opis funkcjonalności a nazwa to szczegół.