Kim Shin:
Załóżmy że liczba w=
√2+1 jest liczba wymierną
Wtedy liczba w
2=2+2
√2+1=3+2
√2 jest liczbą wymierną Z tej równości wynika ze liczba
| | w2−3 | |
√2= |
| jest liczba wymierną |
| | 2 | |
Mamy sprzeczność
gdyż liczba
√2 jest liczba niewymierną
Przypuśćmy ze
√2 jest liczba wymierną
To wtedy
| | m2 | |
i mi p są liczbami całkowitymi tzn że |
| =2 więc |
| | p2 | |
m
2=2p
2
m*m=2p*p
Przypuśćmy ze rozłożyliśmy m i p na czynniki pierwsze
Można to zrobić tylko w jeden sposób
Czynnik 2 nie występuje w iloczynie m*m wcale lub występuje parzysta ilość razy ,bo tę sama
ilość razy w pierwszym czynniku m co w drugim
W iloczynie zaś 2*p*p nieparzysta ilość razy
Stąd mamy że iloczyny te nie mogą być równe
A więc liczba
√2 jest liczba niewymierną.