Niedająca spokoju myśl Karmik: Nie wiem jak to dokładnie opisać będę robił wszystko co w mojej mocy Czy macie czasami tak że nęka was jakaś myśl i nie daje wam spokoju ? Załóżmy uczyliście się jakiegoś przedmiotu i w trakcie nie byliście w stanie rozwiązać zadania i przez cały dzień chodzicie właśnie z tą myślą i w głowie staracie się rozwiązać ? Wiecie o co mi chodzi ?

Karmik: Jak co znalazłem teraz definicje takich myśli są to Ruminacje

Leszek: Chodzi Ci o to że myślisz cały czas jak rozwiązać zadanie które było gdzieś na sprawdzainie i którego nie możesz rozwiązać?

Karmik: taki tylko przykład podałem chodzi o to że cały czas myślę o problemie załóżmy zadaniu którego nie byłem w stanie rozwiązać

Basia: To normalne Karmik. Nie martw się, większość myślących ludzi tak ma.

Karmik: Tylko że to jest straszne bo na niczym innym się skupić nie mogę załużmy oglądam film to często robię pauzy, żeby sobie pomyśleć. Nie myślcie że chcę zwrócić na siebie uwagę chciałem wam napisać co mnie dręczy

Leszek: To jest normalne jak zakochanie

Basia: To zależy o czym w taki sposób myślisz. Jeżeli dręczy Cię w ten sposób jakiś naprawdę nierozwiązany problem np. nieudowodnione twierdzenie, niepodjęta decyzja, wątpliwości typu "czy dobrze postąpiłem" itp. to jeszcze nic strasznego. To są (chyba) ruminacje, ale nie muszą być wcale objawem jakichś zaburzeń. Raczej są objawem albo pasji ("muszę to rozwiązać"), albo wrażliwości (tylko ludzie niewrażliwi nie mają żadnych trudności w podejmowaniu decyzji i żadnych wątpliwości). Jeżeli jednak wiąże się to z obniżeniem nastroju, albo z czymś w rodzaju apatii, albo jeżeli staje się dla Ciebie trudne do zniesienia powinieneś poprosić o pomoc fachowca, czyli, jak sądzę, psychologa. Rady ludzi, którzy (tak jak i ja) fachowcami nie są mogą okazać się albo nieskuteczne, albo, co gorsze, wręcz szkodliwe.

Basia: P.S. a jeżeli o jakiejś dziewczynie, to w ogóle nie ma sprawy. Zakochanie to ciężka choroba, nikt nie umie jej leczyć, ale mija.

Leszek: Psycholog mu nie potrzebny myślę że to raczej kwestia ciekawości.

Leszek: Czy Ty wiesz co mówisz? Zakochanie ciężką chorobą. Jak by Twoi rodzice nie zakochali się z sobie pewnie Ciebie by nie było. Miłość to uczucie które uświadamia że ludzie są sobie potrzebni. Taka jest natura człowieka. Sama chwaliłaś humanistykę.

Leszek: Owszem, zdarzają się przypadki nieszczęśliwego zakochania ale bez tego ludzie nie mogli by być razem.

Basiek: Ależ się z tego wszystkiego rozwijają dysputy! Jak mi się będzie nudzić, to sobie poczytam. Karmik− gdybyś tak nie miał, to mógłbyś się martwić. Myślenie nikomu jeszcze nie zaszkodziło, a jeśli masz problemy z koncentracją− każdy je ma w większym lub mniejszym stopniu [ z doświadczenia wiem, że też się od tego nie umiera.]; jeśli to miłość... to− tu zgodzę się z Basią− przejdzie. Ale podejrzewam, że chodzi Ci o taki stan, że nachodzi Cię jakaś jedna dziwna myśl w różnych dziwnych miejscach i dziwnych porach, a nawet sobie tego nie uświadamiasz.... aż do jakiegoś momentu, potem czujesz się zdziwiony, bo niby po co, dlaczego i w ogóle, co w Twojej głowie robi akurat TA dziwna myśl. −> to chyba też normalne. Ogólnie− jesteś normalny. Nie przejmuj się. // Przepraszam, że się tak rozpisałam.

Basia: Miłość i zakochanie to dwie różne rzeczy. A każdy zakochany jest po trosze zwariowany. I po trosze szalony (ale nie w negatywnym sensie).

Karmik: To nie jest chyba aż tak poważne ale jednak uciążliwe. Podczas rozmowy jeżeli przyjdzie mi nagle ta myśl(czyli jakaś niezałatwiona sprawa lub chociażby nierozwiązane zadanie) to momentalnie się wyłączam i przestaje tej osoby słuchać. Może powinieniem się przestać na tych myślach skupiać no ale to nie jest takie proste.

Basiek: Podejrzewam, że to jest problem z koncentracją. Niewielki. Mam bardzo podobnie, tylko moje myśli nie krążą wokół jednego tematu, a powiedzmy... 20−stu. I to jest bardzo nieszkodliwe, a nawet bardzo wygodne czasem.

Basia: Tylko nie każdy napisze "że to jest straszne". Takie odczucie jest odrobinę niepokojące. Basiek to nie jest kwestia normalności lub nienormalności. Oczywiście, że Karmik jest normalny. Dobrze by jednak było żeby się sam nie wpędził w jakąś depresję.

Basiek: To właśnie, ja go utwierdzam w przekonaniu, że cokolwiek mu jest− jest w normie.

Basia: Karmik nie chcę się autorytatywnie wypowiadać, ale jeżeli chodzi o rozmowy z innymi ludźmi spróbuj sobie może jednak narzucić pewną dyscyplinę, bo to po pierwsze niegrzeczne, a po drugie i znacznie ważniejsze może czasem doprowadzić do poważniejszych nieporozumień. Poza tym ile Ty masz lat ? Takie objawy o jakich napisałeś są w pewnym wieku zupełnie naturalne.

Karmik: Właśnie jeszcze jedno przy okazji czy wy wykonujecie różne czynności spontanicznie ? Bo ja np muszę się zastanowić najpierw czy jest sens wykonania czegoś(durnota) i przeważnie z rana jak wstanę to planuje sobie co po kolei będę robić(kolejny bezsens), i przeważnie z połowy rzeczy się nie wywiążę. I później to zalega najczęsciej właśnie w psychice.

Karmik: 20

Basiek: Codziennie robię ok. 10 list rzeczy, które zrobię, ale jeszcze nigdy nie udało mi się żadnej wykonać. Checklisty są genialne! I wiesz co? Nie chcę nikogo obrażać, ale może.... zerknij: http://en.wikipedia.org/wiki/Attention_deficit_disorder

Basia: E tam ! Ja też sobie planowałam na dzisiejszy (a właściwie wczorajszy) wieczór prasowanie. Tak je sobie planuję już ze trzy tygodnie. I też mam z tego powodu drobne wyrzuty sumienia. Ale tylko drobne.

Yoyo: Jeżeli cos cię gnębi to poszukaj na to odpowiedzi. Gdy zamiast rozmawiac z drugą osobą myślisz o czymś innym przebywając z nią to moze spróbujcie razem ten problem rozwiązac, lecz jesli nie chcesz się z tą osobą dzielić to moze zmien towarzystwo i poszukuj ludzi z taką samą pasją jak Ty trzeba się rozwijać