Na rysunku masz:
y=f(x) − funkcja "podstawowa", czyli to, co masz wewnątrz wartości bezwzględnej
y=|f(x)| − funkcja "docelowa".
Ujemną (czyli "dolną" − leżącą pod osią OX) część wykresu odbijasz symetrycznie wzgledem osi
OX, a "górna" − dodatnia część wykresu pozostaje bez zmian. Po prostu wykres zachowa się tak,
jakbyś zgiął kartke z wykresem funkcji y=f(x) wzdłuż osi OX i dolną część kartki zagiął do
góry.
| 4 | ||
Narysuj więc wykres tego, co masz wewnątrz wartości bezwzględnej, czyli y= | −2 (wcześniej | |
| x |
| 4 | ||
narysuj y= | i przesuń o 2 w dół, bo p=0 i q=−2), a potem "połam" tę przesuniętą | |
| x |
| 4 | ||
Możesz , potem y= | i następnie tak jak podał Gustlik | |
| x |
| 1 | 1 | |||
Każdą wartośc powiększyć 4 razy | →4* | |||
| x | x |
| 4 | ||
Najlepiej zrób tabelkę funkcji y= | , za x przyjmij liczby łatwo skracalne z 4, np. −8, −4, | |
| x |