π | π | |||
takiej formy dążyć. Najpierw ograniczymy rozważany przedział x do (− | , | ). Całki z | ||
2 | 2 |
1 | √2 | ||
dx = | du | ||
1+2tg2u | cos2u |
√2 | ||
= | du | |
cos2u + 2sin2u |
√2 | ||
= | du. | |
1+sin2u |
√2 | ||
∫√tg2x+2dx = ∫√2tg2u+2 | du | |
1+sin2u |
√tg2u+1 | ||
= 2∫ | du. | |
1+sin2u |
sin2u | cos2u | 1 | ||||
tg2u+1 = | + | = | . | |||
cos2u | cos2u | cos2u |
π | π | |||
Zauważmy również, że skoro x ∊ (− | , | ), to u także należy do tego przedziału. W | ||
2 | 2 |
1 | 1 | 1 | ||||
√tg2u+1 = | = | = | . | |||
√cos2u | |cosu| | cosu |
| ||||||||
∫√tg2x+2dx = 2∫ | du | |||||||
1+sin2u |
cosu | ||
= 2∫ | du | |
cos2u+sin2ucos2u |
cosu | ||
= 2∫ | du | |
(1−sin2u)+sin2u(1−sin2u) |
cosu | ||
= 2∫ | du. | |
1−sin4u |
1 | ||
∫√tg2x+2dx = 2∫ | ds | |
1−s4 |
1 | ||
= 2∫ | ds | |
(1−s2)(1+s2) |
1 | 1 | |||
= ∫( | + | )ds | ||
1−s2 | 1+s2 |
1 | 1 | |||
= ∫( | + | )ds | ||
(1−s)(1+s) | 1+s2 |
|
| 1 | ||||||||||||||||||||||
= ∫( | + | + | )ds | |||||||||||||||||||||
1−s | 1+s | 1+s2 |
1 | 1 | |||
= − | ln|1−s| + | ln|1+s| + arctgs2 + c | ||
2 | 2 |
1 | 1+s | |||
= | ln| | | + arctgs2 + c. | ||
2 | 1−s |
π | π | π | ||||
Jak to co? Wtedy podstawiamy x = z + k* | dobierając tak k, żeby z∊(− | , | ) | |||
2 | 2 | 2 |
π | π | |||
... pamiętając, że na każdym z przedziałów (− | +kπ, | +kπ) mamy inną stałą | ||
2 | 2 |
π | ||
Tam powinno być oczywiście x = z + kπ, za dużo tego | pisałem i się przyzwyczaiłem. | |
2 |