Co robić z takimi zadaniami Kevio: Nie mam pomysłu na zadanie.

(n3+n−1)2n2−4
(n3+4)2n2−4

pardon za taki zapis ale inaczej wychodziło nieczytelnie. Generalnie chodzi mi o metodę. Wcześniej miałem podobne zadanie ale potęga nie była 2n²−4 tylko n−1 a licznik/mianownik był stopnia 2 a nie 3. Patrząc na to zgłupiałem.

Krzysiek: a co z tym należy zrobić, bo nie widzę mogę znaleźć informacji na ten temat...

Kevio: Znaleźć granicę ciągu

Kevio: Generalnie chciałem dojść do podstawienia "e" ale nie bardzo widzę jak

Krzysiek: jeżeli w mianowniku jest n³ to: n³+n−1=(n³ +4)+n−5 czyli masz:

	n−5
(1+		)2n2 −4
	n3 +4

Kevio:

	n3+4		n−5
a następnie to ostatnie wyrażenie potęguję przez wyrażenie		*
	n−5		n3+4

	n−5
po czym mam wyrażenie e(2n2−4) *
	n3+4

dobrze to robię jak na razie? Bo później ta potęga wychodzi jakaś taka nie fajna

2(n3−5n2−2n+10)
n3+4

Krzysiek: potęga zmierza do 2, gdy n→∞, więc granica tego ciągu to e² ps tylko nie zapisuj tak jak ty to zrobiłeś, tzn e do potęgi jakiegoś wyrażenia z n, tylko na boku oblicz tą granicę(wykładnika) i na końcu napisz, że granica to e²

Kevio:

	2*1
rozumiem, że to moje wyrażenie trzeba podzielić przez n3 i wtedy wychodzi		tak?
	1

Dlaczego nie można rozpisywać na e? Nie wolno czy stosuje się ogólnie niedozwolony skrót i trzeba go robić nie wprost?

Krzysiek: tak należy podzielić przez n³ , co do drugiego pytania, po prostu nie można częściowo przechodzić do granicy..

	1
np. (1+		)n =e
	n

jednak jeżeli częściowo przejdziemy do granicy tzn:

	1
(1+		)→1
	n

to 1ⁿ →1≠e

Kevio: Wielkie dzięki za pomoc. Pozdro dla Ciebie.